Een groep van zeven Arnhemianen wandelde van donderdag 19 tot zondag 22 mei 2022 in het Belgische Wallonië. Het heuvelachtige landschap, met andere bebouwing tussen Maastricht en Luik, maakt dat je los komt van het Arnhemse. Ondanks de nodige tegenvallers genoten Ben P, Gerrie, Jan, Johan A, Johan F en Roelf en Theo wel degelijk van een korte vakantie.
Gerrie, Johan F en Theo arriveerden als eerste bij het onderkomen, een vakantiewoning van Cour d’Aix in Richelle, gemeente Visé. Het onthaasten kon beginnen. Op het zonnige terras van de binnenplaats van de oude carréboerderij zochten ze contact met de verhuurder. Het bleek nog een hele puzzel om de sleutel en de juiste 10-persoons vakantiewoning te ontdekken. Uiteindelijk voldeden twee woningen naast ook. Er was voor ieder een eigen bed in zes kamers.
Het concept is als vanouds. Alle deelnemers kopen proviand in, twee dagen koken en één avond uit eten. Theo nam de donderdagmaaltijd voor zijn rekening door een heerlijk lentestoofpotje en niet te versmaden whiskytoetje te presenteren. Nadat we vrijdagmiddag op een terras in Visé enkele Jupilers hadden genuttigd, was de macaroni van Johan A op vrijdagavond nog van een verrassend hoog niveau. Op zaterdagavond gingen we uit eten. Een terras in Visé bood goed zicht op mooie vrouwen en dure auto’s. Voor dat laatste doel kwamen trotse chauffeurs meerdere keren voorbij rijden.
We kwamen om te wandelen. Johan A kreeg vlak voor vertrek toestemming van de huisarts om te wandelen met zijn verstuikte enkel en de snee in de voet van ondergetekende was net op tijd genezen. Een proefrondje van een paar kilometer op donderdagavond gaf het goede gevoel. Voor de zekerheid zouden we vrijdag een route lopen waar we halverwege langs het huisje kwamen. Johan F en Jan pasten daarvoor de route aan. Dat kwam goed uit, want Buienradar voorspelde voor vrijdag regen rond het middaguur. Van een wandelschoen van Johan A liet de zool helemaal los. Dit kon gebeuren doordat Johan de schoenen te lang rust had gegund (voor de liefhebbers: hydrolyse van het poly-urethaan). Johan liep de rest van de morgen op een dunne zool en wisselde tussen de middag van schoenen. Het zou Gerrie niet overkomen. Hij wandelt vaak en herkende delen van de route die naar Santiago de Compostella leiden. Ook Roelf herkende delen van de route van zijn uitje in april met andere Arnhemianen. De lunch nuttigden we bij het huisje. Tussen de buien door gingen we er weer op uit en belandden we op een overdekt terras. Die dag bleef de teller steken op 20 km. Jan en Johan F hadden zoveel energie over dat ze ’s avonds bij het huisje de koelte in zomertenue trotseerden.
Op zaterdag passeerden we de Nederlandse grens. Net als de dag ervoor liepen we veel over onverharde paden. Via speciale hekjes voor wandelaars doorkruisten we weilanden. Het was opnieuw een fantastische route. Een kopje koffie halverwege de dag ging niet door, want er was veel gesloten. In Richelle legden we aan voor een ijsje. ’s Avonds gingen we te voet naar het diner in Visé en bij thuiskomst bleek dat we 32 km hadden gewandeld.
De volgende morgen was het na het ontbijt tijd om het huisje leeg te maken, want om 10 uur moesten we de sleutel inleveren. We concludeerden dat het geslaagd was en zeker voor herhaling vatbaar.
Ben P
