Zoals vaker stond er onlangs een trail in onze agenda (de meesten kennen oud-lid Dafne vast ook nog wel). Dit keer hadden wij bedacht om met de Devil's Trail op Schiermonnikoog mee te doen waar op vrijdagavond een nighttrail en op zaterdag meerdere afstanden werden georganiseerd. Wij kozen voor de 10 kilometer nighttrail en de dag daarna voor de 30 kilometer.
Bij de nighttrail kon er elke 20 seconden iemand starten, direct lekker over een smal pad het donker in. Jammergenoeg kreeg ik na een ruime kilometer een telefoontje, Dafne haar hoofdlamp was al leeg, dus was het voor mij omkeren en haar ophalen om zo samen verder te gaan. Het was even wat anders dan de nighttrail bij Montferland die ik een maand eerder hadden gelopen, die was bijna helemaal in het bos waardoor het veel meer indruk maakte. Deze nighttrail was leuk, vooral een heel stuk over een donker strand, maar niet zo indrukwekkend. Al met al een prima korte afstand als warming-up voor de 30 km op zaterdag.
Op zaterdag waren we om kwart voor twaalf weer in het start/finishgebied voor onze tweede afstand. De start vond plaats bij een boerderij, weer eens wat anders dan het bos. En wat die extra uitdaging uit de titel van dit bericht is wordt nu duidelijk. Ik had namelijk de donderdagavond voor vertrek mijn hamstring lichtelijk verrekt bij een oefening en deze speelde zaterdag behoorlijk op. Na de start ging de eerste kilometer over asfvalt maar daarna gingen we de natuur in. Lekker door de natte kwelders, hier en daar over kleine plasjes springen om zo lang mogelijk droge voeten te houden. Dat is heerlijk om te doen, vind ik dan.
Na wat kilometers kwamen we uit bij het strand om daarna de duinen in te "duiken". En op het strand besloot ik om langzamer te gaan hardlopen en een wat kortere pas aan te meten. Mijn hamstring was dus gaan opspelen en ik hoopte op die manier nog goed aan de finish te komen, alternatief was uitstappen... Op 15 kilometer kwamen we vanuit het duingebied bij een verzorgingspost aan waar ik even gezellig kletste met de vrijwilligers. Ik sta ook wel eens zelf te vrijwilligen bij een trail en wat met anderen kletsen vind ik dan ook altijd leuk.
Met een korte rekoefening voor de hamstring ging ik weer voorzichtig op pad waarbij ik nog werd ingehaald door een drietal die ik eerder na het kweldergebied al had ingehaald. Ze vroegen of het goed ging en of ik niet mee wilde lopen. Ik legde uit wat mijn probleem was en dat ik lekker rustig aan het uitlopen was. En het genieten kwam daarna ook want we kwamen in het bos met mooie smalle paden. Zo jammer dat ik voorzichtig moest lopen maar desondanks was het genieten.
Dat bosgebied was prachtig maar ook pittig. Soms even uit voorzorg even wandelen om daarna weer door te lopen. En zo kwam de twee laatste kilometers die hoofdzakelijk over asfalt ging. Met het korte pasjes lopen ging me nog wel goed af en zo kwam de finish in het zicht, maar niet voordat ik daar langs mocht lopen in plaats van er overheen om door een stal te lopen. Hier moest ik wel even wandelen om alle koeien even te begroeten die achter hekken stonden, om daarna net buiten de stal over de finish te komen.
Ik was blij dat ik de finish zonder echte problemen gehaald te hebben en die hamstring was na twee weekjes (met regelmatig strekken) weer prima.
