In de 2^e helft van augustus staat ie elk jaar op de agenda: de training over de bloeiende posbank. Zo ook dit jaar en deze keer met de startlocatie dichtbij het einddoel: bij het bezoekerscentrum en we vertrekken aldaar pas om 10 over 7. Onderweg zie ik al 2 leden uit Elden lekker gezond op de fiets naar Rheden komen. Chapeau. Op de parkeerplaats blijkt er ook iemand mee te willen lopen die zich niet heeft aangemeld. Of dat de arrogantie is van een marathon-loper, weet ik niet zeker, maar onze trainer is gelukkig coulant. Omgekeerd is er iemand uit Druten die zich wel heeft aangemeld, niet op tijd aanwezig, maar een telefoontje leert dat de auto al in Rheden is. En 6 minuten later scheurt die auto inderdaad de parkeerplaats op.

Zodra het portier open gaat, klinkt het welbekende ‘we kunnen gaan’, maar de soep wordt toch niet zo heet gegeten. Even later duiken we toch het bos in en de hei op. Rekken en strekken slaan we deze avond over. Weldra worden we in 2 groepjes opgesplitst die echter tegelijk bij de theekoepel aankomen. Daar zijn toch wel erg veel traptreden omhoog. Vandaar naar het pleintje met de enige echte Posbank. Daar is onze fotoshoot.

En dan mogen we weer verder naar de overkant waar 3 bomen lijken te staan. ‘De eerste 10 halen de laatsten op’ klinkt het dan. En goed om je heen en ook goed voor ons kijkend, komen we ook bij dit nieuwe hoogtepunt. We keren nog 1 keer terug naar de bloeiende heide en dan mogen we terug door het bos naar het bezoekerscentrum.

Onderweg wordt er echter nog een keer lelijk gestruikeld. Maar een trainer zou geen trainer zijn als hij niet ook een verbanddoos bij zich had. En met de verbanddoos kan de knie weer worden opgelapt zodat de buitelaresse gewoon weer terug kan fietsen. Dus nog een laatste Chapeau!