Het jaarlijks dagje uit van loopgroep Arnhemia was dit jaar een tweedaagse met wadlopen op zaterdag 24 juni 2017 als hoofdactiviteit.

Met 25 personen verzamelden we in Heerenveen in het centrum voor een kop koffie met gebak. Bij vertrek begon een blaaskapel een nummer van de George Baker selection te spelen op het marktplein. We zitten in het juiste weekend, want het dorp bereidt zich voor op de Night of the koemarkt. Jammer dat we verder moeten om ruim op tijd in Holwerd te zijn.

Voorbereiding

In Holwerd parkeren we de auto op een parkeergarage. Veel mensen laten de auto staan en gaan per boot of wandelend naar Ameland. Tot die laatste groep behoren wij. Er is tijd om het juiste tenue aan te trekken: schoenen die je hoog kunt dichtknopen, een korte broek, shirt en jasje en een rugzak met eten en drinken is voldoende. De vertrektijd wordt een kwartier uitgesteld tot 15.30 uur. Tijd genoeg dus voor een powernap om fris aan dit avontuur te kunnen beginnen. Loek , Dina en Hanneke gaan per boot en nemen de auto mee met onze tassen daarin.

Eindelijk wadlopen

Om 15.30 uur vertrekken we in een groep met twee gidsen van Dijkstra wadlooptochten. We zijn van deze mannen afhankelijk om veilig in Ameland aan te komen. Ze heten Jan en Durk, fit ogende zestigers. Ze zijn vrijwilliger en lopen 1 tot 2 keer per week in het seizoen. We lopen het strand op en in het begin loop ik om modderpoelen heen. Al gauw is er geen ontkomen meer aan en loop en glijd je door dunne drap, later zak ik tot de enkels in de modder. Er staan hier en daar rijen palen waar soms wilgentenen doorheen zijn gevlochten. Vroeger was dit de manier om het water tot stilstand te brengen, waardoor klei en zand op de bodem zakt. Dat was eeuwen lang de manier om nieuw land te winnen. Dit kan niet meer sinds we te maken hebben met een waddengebied dat op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. We lopen de eerste 3 kilometer oostwaarts door de slik parallel aan de kustlijn. Daarna buigen we af naar het noorden. Door de redelijke noordwestenwind staat het water 30 cm hoger dan normaal bij eb. Het gevolg is dat we het grootste deel van de tocht door het water waden. We doorkruisen enkele prielen. Dit zijn kleinere geulen die ontstaan door afstromend water bij dalend tij. Om vijf uur staan we voor een diepere geul, waar de langere mensen in het voordeel zijn. De kleinsten van onze groep moeten bijna tot hun oksel onder water en een kind zelfs tot de hals. Verderop is de bodem bezaaid met schelpen van mossels en oesters. We leren dat de Japanse oester hier niet hoort, maar erg goed gedijt. Het is oppassen geblazen dat je hier niet valt. Vogels zien we wel, maar minder dan ik had verwacht. Doordat we met meerdere groepen lopen verjagen we ze. Het zijn met name meeuwen. Zijn ze op zoek naar de krabben die we ook af en toe zien? Ook wij eten en drinken onderweg. Vanwege het hoge water staan we tot de enkels op een zandplaat in het water, waar het anders drooggevallen zou zijn.

Inspannend

Een paar kilometer lang is de bodem zo zacht dat we bij elke stap tot de kuit in de modder zakken. Dat is hard werken en houd je warm. Doorlopen is het beste advies, want als je stilstaat is het lastiger de balans te houden. De gidsen hebben ieder een flinke stok, die als het nodig is samen een brancard vormen. Het lopen gaat hier zo zwaar dat ik blij ben dat we geen brancard hoeven mee te slepen.

Koud

Als het later wat gemakkelijker gaat, slaat de kou toe. Ik zie mensen met blauwe lippen en nagels. Als we het strand oplopen, steken we het eiland over. Het eiland is op deze plek maar een kilometer breed. Op het noordstrand staan twee trekkers met wagens klaar. Gelukkig heb ik een poncho bij me, want het is gewoon koud. We rijden tien km westwaarts naar een plek waar we een fiets kunnen pakken. Dan is het nog een paar kilometer naar de kampeerboerderij.

Warm

Na een snelle douche zijn we klaar om naar een restaurant in Nes te gaan om pizza te gaan eten. Ik weet niet of het van de honger komt, maar veel van onze leden zijn in staat om de pizza in recordtempo naar binnen te werken. Na het eten en drinken is het half twaalf en tijd om een cafe op te zoeken, waar je ook de eilanddrank, een Nobeltje kunt bestellen. In vier shifts vertrekken we vroeg of laat richting de kampeerboerderij. Gevestigde namen zitten in de laatste ploeg.

Zondag

Na een korte nacht hebben we de volgende morgen de tafels gedekt en kon een ieder lekker ontbijten. Er was meer dan genoeg eten meegenomen, zodat we ook een lunchpakket konden maken. Het programma van de zondag bestond uit een opdracht waarbij je al fietsend het eiland kon ontdekken en quizvragen kon invullen. Het was interessant en grappig bovendien en het eindigde met een koffie in het Paviljoen bij Buren. Daarna was er tijd voor een flinke strandwandeling of een fietstocht. We verzamelen in Nes waar er nog een drankje of visje gescoord kon worden en toen was het tijd om fietsend richting de boot te gaan die om half vijf zou vertrekken. Onderweg zien we op meerdere plekken zeehonden op zandbanken liggen. Mijn verrekijker is gewild.

Het was een zeer geslaagd uitje van loopgroep Arnhemia. De organisatie lag in handen van de Dagje-Uit commissie, bestaande uit Joke, Mallory en Roelf en ondersteund door Jan. Hartelijk dank aan jullie en de deelnemers voor dit zeer geslaagde weekend. Wat een leuke groep mensen om mee op pad te gaan!