★ Loopgroep Arnhemia - januari 2025
| Als deze mail niet juist wordt weergegeven kun je ook online lezen | ||
| Loopgroep Arnhemia Nieuwsbrief | ||
Van de voorzitter
Beste Arnhemianen, om te beginnen natuurlijk de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar 2025. Dat het maar een mooi gezond en blessurevrij jaar mag worden! Veel leesplezier en hopelijk tot dinsdag bij de nieuwjaarsborrel! Joost
// Agenda //di. 7 januari: Nieuwjaarsborrel
Met gezelligheid, bitterballen, een drankje op kosten van de club en natuurlijk een speech van de voorzitter.
// Verslagen //
ZevenheuvelenloopZondag 17 november was een koude en natte herfstdag. De voorspellingen waren goed, het zou om 11 uur stoppen met regenen en de start was pas om 12 uur dus lopen in een T-shirt zou moeten kunnen. Mijn inschrijving was geannuleerd (!) maar ik kon nog een laatste keer meelopen met mijn oud werkgever BMC/Randstad onder pseudoniem S. de Boer (geen familie van). De organisatie was goed geregeld met energierepen, energydrank, banaan, chips, poncho´s en er was een masseur aanwezig. Vanwege mijn heupblessure heb ik me voor en na de wedstrijd laten behandelen door de masseur, dat heeft me goed gedaan. Om 11:30 de groepsfoto en daarna met poncho aan naar de start. Hier was het nog verdacht rustig, de start was pas om 13 uur terwijl de startvakken al om 12 uur open gingen. Daar sta je dan in T-shirt met poncho een uur te blauwbekken voor de start. In eerdere edities waren we hier als Arnhemia met een grote groep aanwezig, gingen we het parcours voorlopen en konden we via Jan Pel bij de PABO en later via Ben Wiskerke bij de NS omkleden. Ook toen heb ik vaak gelopen onder het pseudoniem van geblesseerde Arnhemianen. Ook dit jaar werd het maximum van 25.000 deelnemers -onder wie Hans Theunissen (vaste waarde) en Iris Hoen (aanstormend talent)- gehaald. Doordat ik in startvak geel (ergens vooraan) kon starten en rustig aan moest doen had ik weinig last van de drukte en kon ik (langer dan normaal) genieten van de muziek, de sfeer en het de kou-trotserende-massaal-aanwezige publiek langs de kant. Ik heb dan ook lekker en constant gelopen op 4:30 per kilometer met een eindtijd van 1:07 (en daarmee nog altijd 8 min. sneller dan onze premier Dick Schoof). Ja Niels, rustig lopen kan best! Hans is op 1:16 en Iris gefinishte keurig in 1:23 Ronald vd H
Linschotenloop
Op de ledenvergadering kwam al de suggestie om, na het plezier van Hengelo, opnieuw naar een evenement toe te werken. Na de vakantie boog Niels zich over de hardloopkalender en koos voor de halve marathon in Linschoten, op de zaterdag voor de kerstperiode. Als de voorbereiding in oktober startte, zouden we op tijd klaar gestoomd kunnen worden om onze grenzen te verleggen. En dus kwam er een nieuwe appgroep en kwam daarop in de herfst elke vrijdagavond een nieuwe route voorbij om op die zondagochtend weer een kilometertje verder te lopen dan de vorige week. Op de eerste zondagen van december liepen we al 18 of 20 km. Gelukkig hoefden we op de laatste zondag maar 15 km. Je moet immers ook niet overtraind raken. En dan gaat de kalender richting zaterdag 21 december. Er worden vervoers afspraken gemaakt. Linschoten is maar een klein dorpje en of je nu met auto of met trein reist: je moet naar Woerden waar de pendelbussen ons verder brengen naar de sporthal van Linschoten. Maar aan alle twijfel komt een eind als de meute zich naar de achteruitgang beweegt en weldra sta ik een startvak waar tijden van 2 uur verwacht worden. Helemaal goed. Nabij Montfoort zie ik Peter nog wel, maar de anderen zijn uit beeld. Maar het loopt nog steeds lekker en ik ga Peter maar voorbij. Op de laatste kilometers krijg ik Hans T in het vizier. Een volgende prooi? Dat blijkt toch lastiger. Het is inmiddels ook gestopt met miezeren. Dit is gewoon regen. Maar daar staat ineens Johan Frouws langs de weg. Hij loopt een eindje met me op en waarschuwt me voor de laatste kilometers. Open veld, tegenwind en regen. Het wordt een beetje afzien. Maar het lopen gaat nog steeds goed. Er zit zelfs een eindsprint in. Nu kan ik toch Hans achterhalen en zelfs voorbij (alsof dat belangrijk is). Mijn eindtijd is fantastisch, 1:53:29. De snelste tijd sinds Eindhoven 2007. Al zegt dat ook iets over mijn fanatisme ten opzichte van halve marathons. Na het opfrissen in de sporthal gaan enkelen van ons met de pendelbus terug naar Woerden om naar huis te sporen of om alsnog de auto naar Linschoten te halen. Ook op dit vlak blijkt Niels een ware organisator. Anouska heeft gereserveerd in het Wapen van Linschoten en het gezamenlijke diner is een goed einde van de dag en een goed begin van de laatste dagen van 2024. Zo kunnen we meteen plannen maken voor het nieuwe jaar. Voortaan is Linschoten voor mij niet meer die afslag aan de A12 voorbij Utrecht, maar een dorp met een alleraardigst loopevenement. En eigenlijk ook het nieuwe referentiepunt voor mijn prestaties op de halve marathon. Johan A. Linschotenloop: alle uitslagen en foto's Derde Kerstdagloop: Uitverkoop
Winkels dromen ervan: nul voorraad en alles tegen adviesprijs verkocht. Voor hardloopwedstrijden is het de hedendaagse realiteit, voor ons Arnhemianen nog even wennen: ‘je kunt toch op de dag zelf nog inschrijven?’, ‘nee dat is niet meer’, ‘oh dan kijk ik wel even hoe ik mij op de tweede kerstdag voel en beslis dan wel of ik de derde kerstdagloop ga doen en welke afstand’… Niet dus: op eerste kerstdag kwam de melding: vol; alle zestienhonderd plaatsen zijn vergeven. Met als resultaat dat alleen Ronald Tijhuis en ik deze Arnhemse traditie hebben gelopen dit jaar. Ook de organisator Ciko moest nog even wennen aan deze aantallen. Met een kwartier in de rij voor startnummer en chip en nog eens tien minuten om de tas weg te brengen konden we nog precies het extra rondje op de 400 meterbaan van de 21 km lopers zien. Dat was op zich prima om nog in te lopen voor onze afstand: de veertien. In het startvak was de zon eindelijk sterk genoeg om door het wolkendek te breken; het werd een mooie middag. Waar de 21 km naar de brandtoren loopt, gaat de 14 langs de bosrand. Daar vond een volwassen mannetjes hert het te druk geworden en brak door de stoet van lopers, nog geen halve meter voor mijn voorganger en anderhalve meter voor mij. Het arme beest raakte met zijn hoeven de bovenkant van een hek maar struikelde gelukkig niet. Het gebeurt zo totaal onverwacht en in een flits dat je pas later gaat beseffen wat er had kunnen gebeuren. Ergens wat verder bij deze bossen en bovenaan bij ‘de Bedriegertjes’ moeten we uit een hek komen en op weg naar ‘de Geitenbult’ zat er in mijn achterhoofd. De hekken waren dicht en dan is het toch maar wat lekker om achter de kudde aan te lopen. Tot het begin van zo’n kudde terugkomt met de melding: we zijn verkeerd gelopen. Dan wordt het opeens gezellig druk. Iedereen moet door diezelfde klapdeur, iedereen wil omhoog langs dat eenpersoons geitenpaadje. Achteraf zie je aan de eindtijden dat het direct ergens na een kleine kopgroep moet zijn misgegaan. Daarmee blijft het nog steeds een mooie route, ook die extra kilometer. En wat betreft het aantal Arnhemia deelnemers: veertien gedeeld door twee is ook zeven toch Niels? Marc
Nieuwjaarsduik 2025Het was te koud en guur om een verslag te schrijven maar gelukkig hebben we de foto nog!
Prutsen aan een Action-hesje
“The first two numbers let you know the diameter of the battery and the last two numbers tell you the height. So by following this, you can easily see that a CR2032 battery is a (C) lithium chemistry battery with a (R) round shape that has a diameter of (20) 20 millimeters and a height of (32) 3.2 millimeters.” Bron: www.microbattery.com Prettig toch, dat fabrikanten je met een letter laten weten dat de batterij rond is en niet vierkant… In elk geval, die batterijen hielpen mij niet verder. Maar hoewel de vier draadjes van de batterijen netjes aaneengesloten vast leken te zitten, was er daar toch één waar alleen nog maar plastic verbonden zat; geen metaal. Dat moest de oorzaak zijn. Voorzichtig het draadje uitgenomen, ‘gestript’ (ontdaan van de plastic), vertind met de soldeerbout en weer vast gesoldeerd aan het printplaatje. De damp bracht mij terug naar vroeger tijden en dan de voldoening: de rode achterlichten deden het weer. Het leek eerst of ik dezelfde truc ook kon uithalen met witte lampjes aan de voorkant, maar dat viel tegen; ze weigerden te branden. Je putst wat verder en ineens zit je met een stukje draad van 10 centimeter in je handen dat ergens anders heeft losgelaten. Dat vereist hardere ingrepen. Als een chirurg houd ik het afbreekmesje vast en maak een incisie in het rubber foam. Het afgebroken draadje komt van het drukknopje, gelukkig niet van de lampjes helemaal bovenaan. Drukknopjes zijn makkelijk: die hebben geen plus en min en de volgorde maakt niet uit. Inmiddels heeft bij het printplaatje nog een tweede draadje losgelaten en weet ik niet meer wat aan wat zat. Een medewerker van de Chinese Yǒngyuǎn (‘voor altijd’) hesjesfabriek had nu al drie hesjes in elkaar gezet, maar ik kan nu toch niet meer ophouden vind ik. Daarom ook aan de achterkant een snee in het foam gezet om uit te zoeken hoe de draadjes moeten zitten. Draadjes 3 en 4 blijken van het knopje te zijn en soldeer ik weer vast. Draadje 1 en 2 zijn van de ledjes en die zijn wel richting-gevoelig. Dat gaat bij de eerste soldeerpoging fout, maar daarna komt een mooie voldoening tot mij. Je kunt natuurlijk gelijk een degelijk exemplaar kopen van vijfentwintig euro, maar dat gevoel en die band die daarna hebt met een hesje moet je dan missen houd ik mijzelf, twee uur later voor. Marc
Sinterkerst rijmelarijTrainer Johan organiseerde weer een mooie avond met o.a. foto's uit de oude doos en een gedichten opdracht met als steekwoorden: Arnhemia, Kerstfeest, Hardlopen Zie hier het resultaat! Het is toch echt wel te hopen
dat al deze oude knarren blijven lopen
Allemaal boven de 60, oud, stijf, incontinent
Maar als lid van Arnhemia wel content
Sommigen als opa of oma
Echte atleten, ze blijven gaan, met of zonder stoma.
Ja, ieder van deze bejaarde is een beest
Lopen, lopen, lopen,
met 60 plussers is het pas echt een kerstfeest.
Het is niet te geloven
Wat ze ons bij Arnhemia beloven
We lopen als beesten
En houden van feesten
Van hardlopen houden we het meest
En nu vieren we gezellig het kerstfeest
Heb je Arnhemia ook de straat op zien gaan?
Hardlopen met Johan bij de volle maan!
We hebben gelopen van Hengelo tot Linschoten
Van elke kilometer hebben we genoten
Het is weer een mooi hardloopjaar geweest
Voor iedereen een zalig kerstfeest
En nog een nabrander van Peter... Kerst bij Arnhemia Daar zat ik dan, ingedeeld in de groep zestig plus Ik realiseerde me, een flink deel van de Arnhemia- leden In het heden van toen was de zestig plus oud en bedaard, Ik keek eens rond en ik dacht bij mijn eigen Niets geen slijtage, verval of hangend vel Atleten zijn het nog steeds, stuk voor stuk
Redactie/kopijOnze redactie bestaat uit Johan Aalenhuis, Marc Spierenburg en Joost Vlaming. Om onze nieuwsbrief regelmatig uit te kunnen laten komen en deze goed gevuld te houden willen we jullie vragen om af en toe eens een stukje bij te dragen. Heb je een leuk loopje gelopen of iets anders gedaan of te melden in relatie tot onze loopgroep, stuur dan een verslagje aan nieuwsbrief@loopgroep-arnhemia.nl en je vindt je stukje waarschijnlijk terug op onze website en in de nieuwsbrief. In deze nieuwsbrief hebben we ze niet opgenomen maar je mag ook uitslagen insturen, o.v.v. je naam, loop, datum, afstand en tijd, naar uitslagen@loopgroep-arnhemia.nl Dankjewel!
-//- |
,aa | |
Na de dinsdagavondtraining van 7 januari houden we onze nieuwjaarsborrel in de kantine van de sporthal.
Je weet het als je het koopt ‘voor deze prijs kan het nooit veel zijn’. Maar toch, je schaft het aan, je loopt vijf keer met een led-hesje en alle lampjes doen het nog. De vijf keer erna doen de rode achterlichtjes het totdat ook die het begeven. Zestig cent per training, niet echt big business. Toch knaagt er wat als rechtgeaarde HTS-er elektrotechniek en milieuman. Eerst de makkelijke oplossing proberen: nieuwe batterijtjes. Het type, CR 2032, is heel standaard en per strips van tien te krijgen, al bedenk ik mij wel dat deze van de Blokker kwamen. Ik dacht altijd dat de 3 voor drie volt stond, maar had het helemaal mis, zoals ik leerde tijdens het inlopen wat weken geleden.