★ Loopgroep Arnhemia - oktober 2024

Van de voorzitter

Het is druilerig weer en de blaadjes vallen van de bomen, tegenwoordig dus het seizoen van de najaarseditie- Warnborncross. De voorbereidingen zijn in volle gang, de inschrijvingen stromen binnen, de weersvoorspelling ziet er prima uit en we hebben er zin in!

Voor leden die nog niet zo lang lid zijn, of die nog nooit bij de WBC zijn geweest, staat in deze nieuwsbrief een Warnsborncross 101 (introductie) waarin Johan A. het reilen en zeilen op 3 november haarfijn uit de doeken doet.

Verder in deze nieuwsbrief natuurlijk de gebruikelijke verslagen - dit keer van het geslaagde verenigings Dagje Uit en het Molenhoeks Makkie -, een aankondiging van een interessante lezing voor onze leden en een huishoudelijke mededeling van de trainers.

We hopen jullie binnenkort allemaal te zien op de training, bij de WBC en/of bij de lezing!

Joost

Agenda

• 3 november: Warnsborncross
• 12 november: Lezing
• 21 december: Linschotenloop
• 26 december: Derde Kerstdagloop

Warnsborncross 101

Aanstaande zondag organiseert onze vereniging de Warnsborncross, of WBC voor intimi. Je hebt je misschien al wel aangemeld maar als je dit jaar debuteert, is het toch een sprong in het diepe. Om alles goed rond te zetten, zijn er vele functies te vervullen.

Onze deelnemers komen per auto of per fiets naar Tennisclub Schaarsbergen aan de Kemperbergerweg. Het parkeren van alle auto’s wordt gecoördineerd door onze parkeerwachten. Die dirigeren de auto’s naar het volgende vrijstaande plekje. Zo wordt de schaarse ruimte goed benut en komt er geen gedoe met omwonenden.

Dan is er een inschrijfbureau (het clubgebouw van de tennisvereniging) waar de deelnemers zich kunnen inschrijven onder toezicht van Anoushka. Ook de toiletten en kleedruimten zijn in het clubgebouw. Eigenlijk hopen we dat de deelnemers zich vooral vooraf via de site inschrijven. Dat scheelt gedoe met contant geld en transformeert het inschrijfbureau de laatste jaren tot startnummer-afhaal bureau. Dit scheelt ook deelnemers die bij slecht weer anders toch misschien thuis waren gebleven.

Bij de start is natuurlijk de speaker, Rob Simons, die de lopers verwelkomt, het startschot lost en de winnaars verwelkomt. Ook daar zijn enkele vrijwilligers actief om appels en sportdrank uit te delen aan de deelnemers. En natuurlijk iets lekkers voor de deelnemers van de Kidsrun.

Om de inschrijfkosten van de WBC ‘vriendelijk’ te houden en toch ook nog iets over te houden als korting voor ons ‘dagje uit’ kiezen we wel voor inschrijven.nl, maar niet voor chips (in de schoen of op het startnummer) en matten. In plaats daarvan noteert Marc de tijden en startnummers bij de finish met een laptop. Samen met de foto’s van onze eigen fotograaf Hans van de Meer worden die aan het eind van de dag door Joost op onze website gezet.

Op het parcours zijn de nodige bruggetjes die glad kunnen zijn, kruispunten waar andere wandelaars of fietsers komen en er is zelfs een punt waar ons parcours een verharde weg kruist. Op al deze plekken komt ook een vrijwilliger, ‘een boswachter’. De boswachters lopen vanaf ca. kwart over 10 naar hun plek. De ene helft met het parcours mee, de anderen nemen de tegengestelde richting. Zo hoeft er hooguit 3 km gewandeld te worden.

Een andere functie van de boswachter is om alarm te slaan als bijvoorbeeld de EHBO opgetrommeld moet worden. Bij de start/finish staan twee EHBO-ers.

De leukste functie van de boswachter is natuurlijk om onze lopers aan te moedigen, of moed in te spreken. Ieder jaar krijgt de organisatie complimenten voor de vele aardige mensen in het bos. Dus alle reden om deze functie met verve te vervullen.

En wanneer is de cross nu afgelopen: We hebben een voorop-fietser, Johan Frouws en een fietser die achter de laatste loper blijft, Gerrie Overkamp. Als Gerrie 3 keer gepasseerd is, weet je dat er geen nieuwe lopers meer zullen komen. Dan kun je terugwandelen, (of nog even wachten op de net iets verderop geposteerde boswachter). Onderweg neem je onze rode piket-paaltjes mee zodat we het bos weer schoon opleveren.

Er is natuurlijk allereerst de Kidsrun om 10:30, voorheen de jeugdcross over 1200 meter, een rondje nabij de start/finish. Enkele boswachters zullen eerst bij dit rondje geposteerd worden voordat ze mogen doorlopen naar de grote mensen cross.

De start van de cross is om 11 uur. De minst snelle lopers van de 16.5 hebben hier bijna 2 uur voor nodig. In het verleden waren de boswachters om ca 13:15 weer bij de start. Als je naderhand nog bij de evaluatie op het terras blijft, kun je zelf wel inschatten wanneer je weer thuis bent. Er moet natuurlijk ook geen gedoe met het thuisfront komen.

Kortom de belangrijke functie van de vrijwilliger is eigenlijk dat je zorgt dat alles soepel verloopt. Dan scheelt het dat iedereen kan zien dat je bij de organisatie hoort. Daarom draag je bij voorkeur je rode jasje en het gele Arnhemia veiligheidshesje maar als je binnen zit, is een hesje ook genoeg

En als je nu toch vragen opborrelen: neem ze mee naar de training of naar de zondag en je krijgt zeker een antwoord.

Lezing "‘een slag in het wiel en luisteren naar je lichaam"

dinsdag 12 november na de training  (20:45 uur)

Renata Borsboom heeft in Schuytgraaf een praktijk voor sportmassage en traditionele Chinese geneeswijze.

Ze gaf jarenlang sportmassage aan topatleten en ging als begeleider mee naar trainingskampen en olympische wedstrijden. Daarnaast leerde ze vanaf 1993 in China de fijne kneepjes van het vak. Deze kennis combineert ze met een holistische kijk op het menselijk bewegingsapparaat.

Deze lezing wordt speciaal voor (en door) Arnhemia leden georganiseerd in de kantine van sporthal De Laar, na afloop van de reguliere dinsdagtraining.

Loop-groep (letterlijk!)

Rechts lopen

Het is alweer vroeg donker, we dragen een reflecterend hesje en steeds meer lopers dragen verlichting.

Samen oversteken

Je kent het wel, tijdens de training moet je een grote weg oversteken en omdat er geen verkeer aankomt steek je gelijk over.

Voor de eerste lopers gaat dit goed maar de weg blijft niet leeg, halverwege de groep gaan de lopers twijfelen, de een stopt en de ander trekt nog gauw een sprintje.

Om deze situaties te voorkomen wachten we op elkaar en steken we samen over.

Dagje Uit in Zutphen

Al voor de vakantieperiode peilde de Dagje-Uit commissie de interesse om te gaan kanovaren over de Berkel bij Zutphen. Na de bemoedigende respons volgde de definitieve opgave en zo kwamen op een zaterdagochtend 28 Arnhemianen bijeen om naar Zutphen te reizen. Daar was het uiteraard ook eventjes zoeken naar de parkeerplaats en de betaalmogelijkheden, waarna we via de zaterdagmarkt aankwamen in het cafeetje voor de koffie met gebak. En voor de afscheidsspeech voor Ben Wiskerke. Ben moet vanwege een kwetsuur afscheid nemen van de loopsport maar ging op deze dag nog één keer mee.

Nadat de stadsgidsen waren gearriveerd namen zij ons mee op pad door de binnenstad. Al in de 3^e eeuw na Christus was hier, waar de Berkel in de IJssel stroomt, een nederzetting. Kerken, stadsmuren, overstromingen, winterpaleisjes, stadsvernieuwing, van alles kwam voorbij. De gidsen vertelden enthousiast hun verhaal. Met name dat de stad al veel ouder was dan Amsterdam had onze gids een week eerder met veel plezier aan een stel Amsterdammers verteld.

Toen de maag een beetje begon te knorren kwamen daar ineens de welbekende oranje rugzakjes uit de kofferbak. In het lunchpakketje zat zowaar voor iedereen een broodje gebakken ei! Daar was werk van gemaakt.

De stevige lunch kwam goed van pas bij het middagprogramma: Naar Almen met de auto waar we de kano’s naar de waterkant mochten dragen en vervolgens kregen we de instructie hoe we verder stroomafwaarts weer naar Zutphen zouden kunnen peddelen. Het eerste groepje dames ging aan boord en zo vulden de kano’s zich telkens met de volgende drie personen, hierbij heel galant geholpen door Hans T.

Aan de wal werden de groepjes al gemaakt; we konden toch allemaal met zijn drietjes in een kano? Maar dat was buiten Hans gerekend! Die konden we moeilijk achterlaten, dus de laatste twee kano’s werden met twee personen gevuld.

Zelf startte ik ook in een van de laatste kano’s, maar weldra kregen we de dames van de eerste boot in het vizier. Zij gingen als echte Snollebollekes van links naar rechts door de rivier en maakten zo extra meters en extra plezier. Of had dit zigzag-beleid een andere reden?

De Berkel is aanvankelijk nog een brede en diepe rivier, maar deze neemt op enig moment de afslag naar het kanaal. Daar was het voor ons zaak om de afslag naar de oude loop van de rivier te pakken. Dat bleek dan nog maar een heel ondiep watertje. Het was zaak om niet het ondiepste gedeelte te nemen, maar ja waar is dat? Je merkt het vanzelf als je weer eens vastloopt.

En zo peddelden we langs de achtertuinen van allerlei welgestelde Zutphenaren terug naar het centrum om aan te komen op de plek waar we die ochtend al gewandeld hebben. Ook alle andere boten bleken daar aangekomen te zijn. Gelukkig maar.

De botenman laadde zijn kano’s weer op en wij vertrokken naar Rheden. Daar was een gedeelte van het restaurant exclusief voor Arnhemia gereserveerd. Buiten werd de barbecue al aangestoken en Teunis ontfermde zich als een echte braaiman over de worstjes, hamburgers en sateetjes. Overigens waren er ook anderen die dit ambacht beheersen.

Met gevulde maag en zonder drankbonnetjes reden we later op de avond terug naar Arnhem, de nodige kennis en een ervaring rijker. We konden terugkijken op een geslaagde dag. En Ben Wiskerke keek terug op een geweldige laatste dag bij de loopgroep.

Johan A.

// Wedstrijdverslagen //

Molenhoek's Makkie 2024

toch nog zeven: inclusief inleen en fotograaf Kaat

Magnificent seven-six-five-six-seven

Als een van de favoriete loopjes van Niels (die er deze keer niet bij is) hebben we toch geprobeerd het getal zeven in ere te houden. Maar dat valt zo maar niet mee. Aan de inschrijvingen voor Molenhoek's Makkie lag het niet: Ronald T, Sander, Hans T, Kaat, Rob E, Iris en Marc. Wat dichter bij de datum kwamen de griepjes en corona weer om de hoek kijken, Kaat moest afhaken, Sander was niet fit en Iris dacht op de dag zelf zich in te kunnen schrijven. Daar stonden we met een select groepje bij Ronald in de voortuin om ons full-electric naar Molenhoek te begeven. Rob had zijn vriendin Henny meegenomen: de teller weer op zes en ook Kaat ging mee om te supporteren. Heel Nederland lag onder een wolkendek, maar in de zuid-oost hoek brak de zon door en ook dat is traditie bij Molenhoeks Makkie: mooi weer. Sander en Hans voegden zich bij ons. Hans en ik liepen de vijftien, de anderen de tien.

Molenhoek's Makkie blijft leuk kleinschalig met 1100 deelnemers. Met een uitgeleide van de plaatselijke fanfare en bigband liepen we door de bossen, door de heide en bepaald niet vlak. De route is zo mooi dat je daar eigenlijk niet mee bezig bent, behalve bij een flinke zandheuvel bij kilometer vier en de 'kuitenbijter' een kilometer voor het eind. Kaat gaf aan dat de eersten van de vijftien al weer binnenkwamen toen de tien kilometer net was vertrokken (Hidde Bekhuis: 57:38). Dat klinkt en is redelijk ongelofelijk, maar met twee derde van deze snelheid hebben wij ook nette prestaties neergezet.

Het Molenhoek's smakkie (een rode stempel met zoen op je wang) heb ik laten zitten, maar het traditionele fruithapje bij de finish liet ik mij goed smaken.

Marc

Redactie/kopij

Onze redactie bestaat uit Johan Aalenhuis, Marc Spierenburg en Joost Vlaming. Om onze nieuwsbrief regelmatig uit te kunnen laten komen en deze goed gevuld te houden willen we jullie vragen om af en toe eens een stukje bij te dragen.

Heb je een leuk loopje gelopen of iets anders gedaan of te melden in relatie tot onze loopgroep, stuur dan een verslagje aan nieuwsbrief@loopgroep-arnhemia.nl en je vindt je stukje waarschijnlijk terug op onze website en in de nieuwsbrief.

In deze nieuwsbrief hebben we ze niet opgenomen maar je mag ook uitslagen insturen, o.v.v. je naam, loop, datum, afstand en tijd, naar uitslagen@loopgroep-arnhemia.nl

Dankjewel!

                                                          -//-