Hardlopen in Arnhem met loopgroep Arnhemia

Hardlopen bij een leuke loopgroep met enthousiaste lopers en onder leiding van gediplomeerde looptrainers? Dat kan bij Loopgroep Arnhemia!

We trainen iedere dinsdag- en donderdagavond om 19:00 uur; in de zomerperiode in de bossen rondom Arnhem en, als het daarvoor te donker wordt, vanuit sporthal de Laar-West op verlichte paden in Arnhem-Zuid.

De trainers zorgen voor een uitdagende training, waarbij iedereen op zijn of haar niveau kan trainen. Bij hen kun je ook informatie en loopadvies krijgen. 

Een aantal Arnhemia-lopers neemt regelmatig deel aan wedstrijden waar we soms gezamenlijk naartoe trainen.

Ben je een recreatieve loper en vind je hardlopen in een groep gezelliger dan alleen? Wil je veilig en gericht trainen en een betere loper worden? Kom dan eens kijken bij onze loopgroep!

Geef je op voor een proefles en loop een paar keer met ons mee om te kijken of Arnhemia bij je past!

De laatste

Waarom krijg je bij je geboorte niet een gebruiksaanwijzing mee? Zo eentje waarin staat: “Niet te gebruiken na 30 km” of “Niet meer belasten na 30 km, onderdelen kunnen kapot gaan”.

Ik heb niet zo’n gebruiksaanwijzing, ook nooit gehad. Zal ook wel de reden zijn dat ik mij voor de zoveelste keer stortte op een marathon.

Ook de waarschuwing dat behaalde resultaten in het verleden geen garantie geven tot… was geen reden om af te zien van een start in Rotterdam. Dat, terwijl mijn resultaten op deze afstand in het verleden nu niet van dien aard waren dat je mocht verwachten dat mijn belegging in trainingsarbeid zou leiden tot een stijging in de aandelen van zeg ‘m Garmin of Asics.

Wat was nu dan wel de reden dat ik op 24 oktober blij opgewonden bij de start stond, vlak voor de brug der bruggen in de stad der steden? Dat ik van plan was, om het maar op zijn Rotterdams te zeggen, "dat pleuris end opnieuw af te leggen?"

Ik wijt het aan een volledige verstandsverbijstering of drank, in ieder geval heb ik zo een twee jaar geleden, toen corona nog gewoon een biertje was, besloten om de tien marathons vol te maken. Kan ook prima zonder talent, aan de medailles zie je de tijden niet, die medailles zijn voor iedereen hetzelfde.

Ooit gestart in Rotterdam en de laatste dan ook in Rotterdam. Ik heb mijn verjaardag gevierd tijdens de marathon in Rotterdam, ik ben lachend en huilend de finish overgegaan, ik heb kotsmisselijk bananen geweigerd, ben gefilmd, heb euforische momenten gehad, ben zwalkend door Crooswijk gegaan en had na afloop altijd weer moeite met stoepranden, het leken wel bergen. Ik heb daar met vrienden en vriendinnen gelopen en heb in Rotterdam maar één keer binnen de vier uur de finish gehaald, aan het end deed het eigenlijk altijd pijn. Het is eigenlijk niet uit te leggen die zelfkastijding, waarom doe je zoiets?

Omdat je erbij mag zijn, bij een mega evenement, bij die opgewonden sfeer die in die stad hangt. Omdat er supporters zijn, vrienden, familie, volstrekt onbekenden, ze leven allemaal mee. Omdat je langs het Feyenoord stadion loopt terwijl je nog fris bent, omdat er onderweg momenten zijn dat je je heel goed voelt en omdat Lee Towers voor je zingt dat je nooit alleen loopt. Omdat die brug zo mooi is en de kubuswoningen betekenen dat je er bijna bent. Omdat je op 34 km vanaf een gigantisch billboard door je lief wordt toegesproken dat je het best kan terwijl je op dat moment het liefst voorgoed wil verdwijnen in het Kralingse bos. Omdat je komt tot zelfreflectie, genieten, afzien en opnieuw genieten, alle emoties komen voorbij. Omdat je je tepels af mag plakken en vaseline mag smeren zonder dat iemand dat gek vindt, omdat…..

Omdat het niet uitmaakt hoe lang je er over doet, het is en blijft een pleuris end maar wel een geweldig pleuris end. Joost en Eugene (toppers) vooral bedankt voor de fijne trainingsuren en supporters bedankt dat jullie toch nog even hebben willen wachten tot ik ook voorbij kwam! Dank voor alle whatsapp berichten. En zoals Forest Gump ooit zei toen hij ergens midden in de woestijn stopte met rennen: “I’m pretty tired”.

Peter

Go Run or Go Home

Ten miles, oftewel zestien kilometer en nog een paar metertjes. De uitnodiging om daaraan mee te doen kwam vorig jaar vanuit Engeland van de in augustus 2020 geëmigreerde familie Bolt. Een uitnodiging om tijdens de corona ellende vooral niet te stoppen met wat we leuk vinden, Sportief bezig zijn in gezelschap van mede sportievelingen. De uitnodiging onder de naam “QuarenTEN 10EM” was naar 13 landen gestuurd. De “globetrotter-familie” Bolt heeft op nogal wat verschillende plaatsen gewerkt en gewoond en dan gaat je kennissenkring ietwat verder dan, pak ‘m beet, Huissen.

Startpakketten werden verstuurd met daarin startnummers en een heuse medaille.

Op 5 december 2020 hebben zesentwintig deelnemers in Arnhem de tien miles gewandeld, hardgelopen en gefietst op een totaal internationaal deelnemersveld van 147 (!) personen. Er werd gelopen van San Fransisco tot Kuala Lumpur.

Een geweldig leuke dag met maar één maar… De Nederlandse startpakketten met startnummer ontbraken, noem het de wraak van Boris: “ Wij geen privileges van de EU, jullie geen startnummers.” Slechts één startpakket was er ontsnapt aan de Britse geheime dienst met daarin startnummer 30.

Na aanhoudende druk vanuit de EU kwam In januari 2021 de doos met startpakketten alsnog in Arnhem aan. Besloten werd om opnieuw te gaan lopen zodra er weer in wat grotere groepen gelopen kon worden. Acht maanden later was het zover en op 5 september is er opnieuw gelopen, gefietst en gewandeld. Een klein aantal van de eerdere deelnemers was verhinderd maar dit werd vlot aangevuld met nieuwe deelnemers. Nu wel voor iedereen een startpakket met een startnummer én de felbegeerde medaille. De houdbaarheidsdatum van de aanwezige chocolade zat inmiddels op het randje maar het gebaar vanuit Great Britain was er niet minder om.

Heer Simons had voorwaar een schitterend parcours uitgezet onder het motto “de keuze is reuze”. Vijf, tien, zestien, wandelen, fietsen en hardlopen…. het kon allemaal. De pers was aanwezig, de zilverreiger die wit was, de koet, de gans, eend, een verdwaald kapelletje met op de achtergrond afwisselend licht wuivend riet langs uitgestrekte waterpartijen en groene weiden. Daar tussendoor liepen, fietsten en wandelden licht bezwete atleten op meanderende paadjes en de zon scheen uitbundig. Je zou er emotioneel van worden en je vraagt je af …wat wil een mens nog meer? Ik kan het niet bedenken.

Ik vond het meer dan leuk, dank aan alle deelnemers en wederom dank aan de initiatiefnemers Mike en Trisha Bolt.

Gr. Peter

Trainen op de Posbank

In de 2^e helft van augustus staat ie elk jaar op de agenda: de training over de bloeiende posbank. Zo ook dit jaar en deze keer met de startlocatie dichtbij het einddoel: bij het bezoekerscentrum en we vertrekken aldaar pas om 10 over 7. Onderweg zie ik al 2 leden uit Elden lekker gezond op de fiets naar Rheden komen. Chapeau. Op de parkeerplaats blijkt er ook iemand mee te willen lopen die zich niet heeft aangemeld. Of dat de arrogantie is van een marathon-loper, weet ik niet zeker, maar onze trainer is gelukkig coulant. Omgekeerd is er iemand uit Druten die zich wel heeft aangemeld, niet op tijd aanwezig, maar een telefoontje leert dat de auto al in Rheden is. En 6 minuten later scheurt die auto inderdaad de parkeerplaats op.

Zodra het portier open gaat, klinkt het welbekende ‘we kunnen gaan’, maar de soep wordt toch niet zo heet gegeten. Even later duiken we toch het bos in en de hei op. Rekken en strekken slaan we deze avond over. Weldra worden we in 2 groepjes opgesplitst die echter tegelijk bij de theekoepel aankomen. Daar zijn toch wel erg veel traptreden omhoog. Vandaar naar het pleintje met de enige echte Posbank. Daar is onze fotoshoot.

En dan mogen we weer verder naar de overkant waar 3 bomen lijken te staan. ‘De eerste 10 halen de laatsten op’ klinkt het dan. En goed om je heen en ook goed voor ons kijkend, komen we ook bij dit nieuwe hoogtepunt. We keren nog 1 keer terug naar de bloeiende heide en dan mogen we terug door het bos naar het bezoekerscentrum.

Onderweg wordt er echter nog een keer lelijk gestruikeld. Maar een trainer zou geen trainer zijn als hij niet ook een verbanddoos bij zich had. En met de verbanddoos kan de knie weer worden opgelapt zodat de buitelaresse gewoon weer terug kan fietsen. Dus nog een laatste Chapeau!

100 kilometer voor het Ushersyndroom

Sinds kort ben ik lid van loopgroep Arnhemia en heb al een aantal trainingen meegedaan. Zoals een aantal van jullie al weten leg ik behoorlijk wat kilometers af. Mijn uitdaging voor dit jaar is de 100 kilometer van Winschoten op 11 september. Dit zal mijn eerste 100 kilometer race worden.

In 2016 liep ik mijn eerste Marathon, die van Rotterdam. Aan deze wedstrijd heb ik toen een goed doel gekoppeld, 2.000 euro ophalen voor het KWF. Aan mijn eerste 100 km wedstrijd heb ik een nieuw goed doel gekoppeld. Dit keer eens niet voor het gebruikelijke goede doel zoals KWF of Kika, maar voor een minder bekend goed doel.

Het goede doel waar ik voor ga lopen is het Ushersyndroom, of beter gezegd, onderzoek naar het Ushersyndroom. Het UsherSyndroom is een ziekte die bij maar heel weinig mensen bekend is. Ook bij mij was dit syndroom onbekend totdat ik in aanraking kwam met RunningBlind Arnhem, waar ik nu inmiddels 1,5 jaar Running Blind Buddy ben en met veel plezier en voldoening visueel beperkte lopers begeleid.
Het Ushersyndroom is een zeldzame erfelijke aandoening waarbij kinderen doof of slechthorend geboren worden en naast nachtblindheid ook een progressief verlies van zicht ervaren. Soms zijn er ook evenwichtsproblemen. Uiteindelijk worden mensen met het Ushersyndroom doof én blind. Behandeling van het Ushersyndroom is nog steeds niet mogelijk. Er zijn wel hoopvolle ontwikkelingen. Stichting Ushersyndroom heeft als missie: “In 2025 is Ushersyndroom behandelbaar”. En daar is heel veel geld voor nodig! De wetenschap staat voor grote uitdagingen in de zoektocht naar oplossingen die moeten leiden tot een behandeling van alle 400.000 patiënten in de wereld.

Mensen met het Ushersyndroom hebben naast de achteruitgang van het gehoor en zicht, vaak meer problemen met hun gezondheid. Het is nog niet duidelijk of dit het gevolg is van het Ushersyndroom of een oorzaak is van de aandoening. Kwaliteit van leven kan verbeterd worden met de juiste ondersteuning en hulpmiddelen maar er zijn ook behandelingen mogelijk die bijkomende klachten kunnen verlichten of verbeteren.
Via de infographic kom je nog meer te weten over het Ushersyndroom.

Met mijn actie wil ik het Ushersyndroom meer onder de aandacht brengen waardoor er hopelijk meer geld beschikbaar komt voor verder onderzoek. Je kunt mijn actie steunen via mijn eigen donatiepagina.

Elke donatie, steun en/of support, hoe groot of hoe klein ook, is van harte welkom.
Via deze blog en via Instagram (www.instragram.com/patrickloopthard) kunnen jullie mijn verrichtingen op weg naar de 100 km van Winschoten volgen.
Kijk voor nog meer achtergrondinformatie over het Usersyndroom en de stichting op https://ushersyndroom.nl

Patrick Vroonland

Volg mij ook op:
Strava
Instagram

Verslag en uitslagen 2021 Warnsborncross voor leden

Daar was die dan de 26e Warnsborncross, officieus zoals dat heet,  want dit keer alleen voor leden toegankelijk en waar het kon “corona proof”.

Negentwintig leden hebben de cross afgelegd waaronder een aantal meer dan één keer. Chapeau! Zondag 11 april was een klapper en het was fijn zoveel entoesjatelingen (altijd een moeilijk woord) bij elkaar te zien, blijkt eens temeer dat we het gezamenlijk lopen bij Arnhemia enorm missen.

En nu de balans na vier weken Warnsborn.

Zoals het een voorzitter betaamt liep Joost de snelste tijd over de 5.5km. Onze voorzitter -of zo u wilt vanaf nu onze voorloper- deed er 23 minuten en 42 seconden over.

Ook niet onvermeld de tijd van Maurice, de voorloper van onze huidige voorzitter, hij liep een knappe tweede tijd, 25 minuten rond.

De snelste dame op de 5.5 was Eugenie, ze was al de eerste die de uitdaging aangegaan is maar heeft ook een tijd neergezet die daarna  niet meer verbeterd is, 33,23. Top! Joke zette een keurige tweede tijd neer, 33,50.

Zoals beloofd, er waren heuse prijzen te verdienen en deze gaan dan ook naar Joost en Eugenie, gefeliciteerd!

Nu zijn er ook lopers die naar wij weten zich mogelijk hadden kunnen meten met de snelste lopers  maar zich waarschijnlijk niet bewust zijn van hun eigen talent. De Warnsborncommissie heeft ook begrepen dat deze lopers, Wouter en Ellen,  zolang mogelijk wilden genieten van het prachtige parcours, geef ze eens ongelijk. De prestatie is er niet minder om. Die waardering voor het parcours moet beloond worden meent de Commissie en daarom krijgen Ellen en Wouter beiden een prijs.

Dan was er ook nog de mogelijkheid om de 11 km te lopen. Volgens de statuten en reglementen wordt een tijd over deze afstand slechts opgenomen als deze 11 km zonder onderbreking wordt afgelegd. Menig loper heeft 11 km gelopen maar was halverwege zo moe dat hij of zij is gaan uitrusten.

Slechts drie deelnemers hebben het wel aangedurfd meteen door te lopen. Dat moet beloond worden meent de Commissie. Hans Teunissen, Jellie van der Meer en Sanne Klein zullen allen, naast diep respect, een prijs ontvangen!

Dan zijn er onder alle deelnemers nog prijzen verloot. De penningmeester heeft zelf meegelopen en was zo onder de indruk van het parcours  (waar hij normaliter alleen komt om anderen de weg te wijzen)  dat hij een bijdrage wilde leveren aan de loterij.  Met als gevolg, u leest het goed...... zeven prijzen!

De prijzen zijn zonder toezicht van een notaris verloot. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd. De winnaars zijn: Maurice Lem, Marcel Houberg, Ad van Oirschot, Marc Spierenburg, Theo Lemmens, Rob Berendsen en Gerrie Overkamp

Alle prijswinnaars zullen persoonlijk benaderd worden.

Rest ons nog een ieder te bedanken voor de deelname, wij vonden het een feestje al hopen we dat volgend jaar geen enkel lid van Arnhemia meeloopt!

De complete lijst met uitslagen is ook beschikbaar.

De Warnsborncommissie